Fjalor Mitologjik Shqiptar

DEMON
Qenie mbinjerëzore me fuqi të fshehtë, që
besohej se kishte në dorë fatin e një njeriu, të një
familjeje, të një fisi etj.; qenie e mbinatyrshme që
mund t’i sillte njeriut të mira ose të këqija

DIV
Figurë e përrallave popullore, që
parafytyrohej si një përbindësh me trup
jashtëzakonisht të madh e me fuqi mbinjerëzore, i
cili ha shumë, rrëmben njerëz etj. dhe banon
zakonisht në shpella a nën tokë.

DJALL
Sipas besimeve mistike-fetare:
qenie e mbinatyrshme, e përfytyruar zakonisht si
një njeri me brirë, me thundra e me bisht;
mishërimi i së keqes dhe i ngasjes për punë të
liga; shpirti i keq, e keqja, e liga, dreqi, shejtani.

DJALLUSH
I vogli i djallit; djall i vogël

DJEPËSOR
Figurë e përrallave popullore, që
përfytyrohej si një fëmijë dragua, i cili dilte me
gjithë djep në luftë kundër kuçedrës ose
keqbërësve të tjerë.

DRAGUA
1. Figurë e përrallave popullore shqiptare, që
përfytyrohej si një njeri shumë i fuqishëm, i cili
luftonte me trimëri të rrallë me kuçedrën derisa e
vriste.
2. Kuçedër.

DREQ
shih DJALL

DUHAÇ
Qenie mitologjike, e përfytyruar si një
kuçedër me bisht të gjatë, që villte tym nga goja.

Fjalor Mitologjik Shqiptar