Fjalori i Gjuhësisë – indeksi

RREGULLT

Që i ndryshojnë trajtat sipas disa rregullave të

caktuara pa përjashtime, që ndërtohet sipas një tipi të caktuar;

RRESHTOR

Që tregon vendin e sendeve në një renditje të

vijueshme gjatë numërimit. Numëror rreshtor.

RRETHANOR

Gjymtyrë e dytë e fjalisë, që tregon rrethanat në të cilat kryhet

veprimi; plotës rrethanor. Rrethanori i kohës (i vendit, i mënyrës…).

RRETHANOR

Që tregon rrethanat në të cilat kryhet veprimi, që luan

rolin e rrethanorit. Plotësi rrethanor. Fjali rrethanore.

Marrëdhënie rrethanore. Ndajfolje rrethanore.

RRETHIM

Mjedisi rrethues ose kushtet, në të cilat ndodhet dikush a

diçka. Rrethimi i fjalës, konteksti i fjalës.

RRËGJUAR

Që mezi shqiptohet, i dobësuar. Zanore e rrëgjuar.

Tingull i rrëgjuar.

RRËNJË

Pjesa kryesore e fjalës, që nuk mund të ndahet më tej

në pjesë përbërëse, që bart e ruan kuptimin themelor dhe që

shërben si bazë për të formuar fjalë të reja me anë

parashtesash, prapashtesash etj. Rrënjë emërore (foljore).

Rrënjë njërrokëshe (dyrrokëshe). Rrënja e përbashkët. Fjalë

të një rrënjë. I gjej rrënjën fjalës.

RRËNJOR

1. Rrënja e fjalës, temë rrënjore.

2. Që i përket rrënjës së fjalës, i rrënjës. Pjesa rrënjore

e fjalës. Rrokje (morfemë) rrënjore. Zanore

(bashkëtingëllore) rrënjore.

3. Që përbëhet vetëm nga rrënja (për fjalët); që i ka

fjalët të përbëra vetëm nga rrënja, pa ndajshtesa (për disa

gjuhë). Fjalë rrënjore. Gjuhë rrënjore.

RRJEDHIMOR

1. Që lidh një fjali të varur, e cila tregon rrjedhim a pasojë, me

një fjali drejtuese (për lidhëzat: aq sa, sa që, kështu që, sa etj.).

2. Që lidhet me lidhëza të tilla dhe tregon rrjedhimin a pasojën

e një veprimi (për fjalitë). Fjali rrjedhimore (p.sh. «Fliste me

zë aq të ulët, sa mezi dëgjohej»).

RRJEDHORE

Rasa rrjedhore. Rrjedhorja e shquar (e pashquar).

rasa e gjashtë e lakimit në gjuhën shqipe.

Trajtat e rrjedhores.

RROKJEFORMUES

Që shërben për të formuar rrokje, që formon rrokje. Tingull

rrokjeformues. Aftësi rrokjeformuese.

RROKJESOR

Që ka lidhje me rrokjen, që i përket rrokjes, i rrokjes; që

mbështetet te rrokja. Shkrim rrokjesor shkrim ku çdo rrokje

përfaqësohet vetëm nga një shenjë. Varg rrokjesor varg që

matet me numrin e rrokjeve (për ato gjuhë ku theksi bie

gjithmonë në një rrokje të caktuar të çdo fjale). Theks

rrokjesor.

Comments
All comments.
Comments