Fjalor Mitologjik Shqiptar

SHEJTAN
Sipas besimeve mistike-fetare:
qenie e mbinatyrshme, e përfytyruar zakonisht si
një njeri me brirë, me thundra e me bisht;
mishërimi i së keqes dhe i ngasjes për punë të
liga, shpirti i së keqes; djalli, dreqi.

SHITË
Ndëshkimi që i bënin zanat atij që u prishte
padashur vallen ose tryezën, të shuplakurit, të
shituarit.

SHITOJ
Të ndëshkojnë orët a zanat,
kur padashur u prish vallen ose tryezën, duke të
marrë këmbët, duart, gojën ose duke të
magjepsur, shuplak.

SHITUAR
Që i ishin marrë këmbët, duart, goja ose
që ishte magjepsur nga orët e zanat.

SHPIRT
Qenie e patrupëzuar, që ka fuqi të mbinatyrshme
dhe vepron në jetën e njerëzve e në natyrë duke
bërë të mira e të këqija.

SHTATËPËLLËMBËMJEKËR
Figurë e përrallave tona popullore, që
përfytyrohet si plak fare i shkurtër me mjekër
shtatë pëllëmbë të gjatë dhe me fuqi të
jashtëzakonshme.

SHTOJZORRESHTA
Shtojzovalle.

SHTOJZOVALLE
Figura të përrallave e të këngëve
popullore, që përfytyrohen si vajza shumë të
bukura e me fuqi të mbinatyrshme, të cilat jetojnë
në bjeshkë e në pyje të dendura dhe e kalojnë
kohën me këngë e me valle.

SHUMËKOKËSH
Që ka shumë kokë. Përbindësh shumëkokësh.

SHUMËKRERËSH
Shumëkokësh. Hidër shumëkrerëshe.

Fjalor Mitologjik Shqiptar