-Përrallë e indianëve të Meksikës–

Një njeri kishte një qen. Qeniishte plakur dhe ligur shumë. Nuk mundej më të ruanteas shtëpinë e të zotit të tij. I zoti pushoi së ushqyeri dhe e dëboi nga shtëpia. Qeniu end gjatë për të kërkuar ushqim. Pastaj u takua me maçokun.

          -Pse je kaq i pikëlluar? –  pyeti maçoku,
-Nuk më japin më për të ngrënë, se u plaka. Tani endem pa punë. U mërzita shumë, që pronari miku im më i mirë, nuk më do më.
-Më vjen keq për ty, -i foli maçoku, -unë do të të ndihmoj. Sonte natën vi t’i vjedh zotnisë tënd gjelin e detit, kurse ti hidhu pas meje dhe ma rrëmbë. Mos u shqetëso,do të ta jap pa lufë. Të shohim e do të të lërë zotnia yt të uritur pas kësaj,

          Sapo ra nata, maçoku rrëmbeu në kotec gjelin e detit . Qeni i moçëmu hodh për ta kapur me të lehura të forta: “Ham! Ham! Ham””

            I zoti i shtëpisë ia bëhu në kohën e duhur, kur qeni ia kishte “shqitur” nga dhëmbët gjelin e detit maçokut, i cili u fsheh larg.