Fjalor Gjeografik

MAGMË

Lëndë minerale e shkrirë dhe e trashë si brumë, që gjendet në thellësi të Tokës dhe del gjatë shpërthimeve të vullkaneve.

MASIV

1. Grumbull malesh që shtrihen gati njësoj në gjatësi e në gjerësi dhe që përbëjnë një njësi më vete të relievit. Masive shkëmbore. Masivi i Kurveleshit.

2. Hapësirë e gjerë me karakteristika gjeografike të njëjta: grup pyjesh me një lloj druri, toka të gjera të mbjella me po atë pemë. Masiv gëlqeror (ranor). Masivi pyjor i Divjakës. Masive pishe (ahu). Masive vreshtash (ullinjsh, agrumesh).

MBËSHTJELLJE

Shtresë lënde që mbështjell diçka rreth e rrotull. Mbështjellja ajrore. atmosfera. Mbështjellja ujore. sipërfaqja ujore e rruzullit tokësor (oqeanet, detet etj.).

MBIPOPULLIM

Gjendja në një vend kur ka popullsi të tepërt; popullim tej mase. Teoria e mbipopullimit teori kapitaliste, sipas së cilës popullsia shtohet shumë më shpejt se sa shtohen mjetet e nevojshme për jetesë dhe prandaj në botë ka njerëz «të tepërt» që bëhen shkak për varfërinë e që duhen pakësuar me çdo mënyrë.

MEMEC

Hartë memece, hartë pa emra vendesh, që shërben për të ushtruar nxënësit që t’i gjejnë e t’i shënojnë vetë këta emra.

MERIDIAN

Mesditës.

MESDITËS

Gjysmërreth i përfytyruar në sipërfaqen e Tokës, që bashkon dy polet dhe e pret pingul ekuatorin; vija në hartë që përfaqëson këtë gjysmërreth; meridian. Mesditësi fillestar (kryesor). Mesditësit tokësorë. Mesditësi qiellor. astr. rrafshi që kalon nëpër pikën e zenitit, nëpër qendrën e sferës qiellore dhe nëpër polet e Tokës. Gjatësia e mesditësit.

MESDHETAR

1. Që ka të bëjë me Mesdheun, që i përket Mesdheut, i Mesdheut; që laget nga ujërat e Mesdheut; që ka veçoritë e klimës së Mesdheut. Vendet mesdhetare. Bimësi mesdhetare. Klimë mesdhetare.

2. Që është nga të gjitha anët i rrethuar me tokë, i veçuar nga oqeanet (për detet). Dete mesdhetare.

MESËM

Lindja e Mesme.

MËNGË

Pjesë, rrip a degëzim që ndahet nga një e tërë, që del jashtë ose hyn diku; skaj. Mëngë lumi (përroi). Mëngë deti. gji deti.

MOÇAL

Vend a fushë me ujë të ndenjur e me baltë; ligatë, ligatinë, çeptirë.

MORFOLOGJI

Trajta e jashtme dhe ndërtimi i diçkaje, mënyra si lidhen ndërmjet tyre pjesët përbërëse të saj; shkenca që studion trajtën dhe ndërtimin e brendshëm të diçkaje. Morfologjia e lumenjve. Morfologjia e tokës