FJALOR FILOZOFIK

GERMA T

TEKNOKRAT
1. Përkrahës i teknokratizmit.
2. Ai që vë mbi gjithçka shkencën e teknikën, fetishizon rolin e
inteligjencies teknike, të specialistëve dhe të anës teknike të
punëve në zhvillimin ekonomik e shoqëror dhe nuk përfill rolin e
veprimtarisë politike, nënvlerëson rolin e masave punonjëse etj.; ai
që vuan nga teknokratizmi. Mendim (veprim, sjellje, qëndrim)
teknokrati. E sheh diçka me syrin e teknokratit.
Vepron (mendon, drejton) si teknokrat.

TEKNOKRATIK
Që lidhet me teknokratizmin si rrymë sociologjike borgjeze
e revizioniste, që mbështetet në këtë rrymë a që e përkrah atë; që
i përket teknokratizmit si rrymë, i teknokratizmit.

TEKNOKRATIZËM
1. Rrymë sociologjike borgjeze e revizioniste e shekullit XX, e
cila e fsheh shtypjen e egër të punonjësve nga monopolet
kapitaliste dhe nga kapitalizmi shtetëror, duke vënë mbi gjithçka
shkencën e teknikën, duke fetishizuar revolucionin
tekniko-shkencor, duke mbivlerësuar rolin e inteligjencies teknike e
të specialistëve në zhvillimin ekonomik e shoqëror dhe duke
mohuar rolin e masave, domosdoshmërinë e revolucionit shoqëror,
të udhëhequr nga klasa punëtore e nga partia e saj, për zhvillimin
e shoqërisë, për zhdukjen e sistemit kapitalist e të plagëve të tij
dhe domosdoshmërinë e diktaturës së proletariatit. Teknokratizmi
borgjez (revizionist). Teoritë e teknokratizmit. Përkrahësit e
teknokratizmit.
2. Shfaqje e koncepteve të ideologjisë borgjeze, që e ka burimin
në fetishizimin e shkencës e të teknikës, në vënien e specialistëve
mbi gjithçka, në kujdesin e theksuar për anën teknike të punëve
dhe në mospërfilljen e rolit të masave, të politikës etj.; prirje,
veprim a sjellje që mbështetet në këto koncepte. Shfaqje (prirje) të
teknokratizmit. Lufta kundër teknokratizmit.

TËRË
1. Kategori filozofike që pranon bashkësinë e sendeve e të
dukurive, të cilat janë në lidhje të ngushtë e të qëndrueshme ose
që pranon njësinë e dukurive gjatë zhvillimit nga një shkallë në
tjetrën. Pjesa dhe e tëra. Nga e pjesshmja tek e tëra. Bota është
një e tërë organike.
2. Diçka e plotë, diçka e tërë dhe e pandarë, tërësi. E hoqi (e
shkëputi, e ndau) nga e tëra. E ndau të tërën në katër pjesë. Një e
tërë ka dy gjysma.

FJALOR FILOZOFIK