Fjalori i Gjuhësisë
OSMANISHTE
Turqishtja e vjetër që përdorej në kohën e Perandorisë Osmane,
gjuha osmane.
NJËFJALËSH
Që përbëhet prej një fjale të vetme. Emërtim njëfjalësh. Fjali
njëfjalëshe.
NJËFJALËZOHET
Shndërrohet në një fjalë të vetme, bëhet një fjalë e vetme (për një
grup prej dy a më shumë fjalësh).
NJËFORMËSH
Që ka vetëm një formë
NJËJËS
Numri njëjës: formë e kategorisë gramatikore të numrit, që
tregon se është fjala për një frymor, për një send a për një dukuri
ose që veprimi, gjendja a tipari cilësor ka të bëjë me një qenie me
një send a me një dukuri; tërësia e trajtave gramatikore të këtij
numri. Emër (mbiemër, përemër) në numrin njëjës. Veta e parë
(e dytë, e tretë) e numrit njëjës.
NJËKOHËSI
Të qenët i njëkohshëm; të ndodhurit në të njëjtën kohë.
Njëkohësia e ngjarjeve. Raport njëkohësie.
NJËRROKËSH
Që përbëhet nga një rrokje, që ka një rrokje. Fjalë njërrokëshe.
NJËSI
Element bazë në sistemin e gjuhës ose në nënsistemet e
saj. Njësi fonetike (fonologjike, sintaksore, leksikore, frazeologjike).
NJËVETOR
Që përdoret vetëm në vetën e tretë njëjës a shumës (për foljet si
klloçit, flitet, dihet etj.). Folje njëvetore.
NJËVLERËS
Fjalë a shprehje, që mund të zëvendësojë plotësisht nga
kuptimi dhe nga funksioni një fjalë ose një shprehje tjetër.